Mezuniyet Töreninden Velimizin Konuşması

Herkese Merhabalar,

Hepiniz Hoşgeldiniz…

Herkesin bildiğini düşündüğüm bir şiiri hatırlatarak söze başlamak istiyorum.
Affan Dede’ye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var, ne adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiçbir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.

Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim!

Cahit Sıtkı TARANCI

Tüm kaygıların, isteklerin minicik olduğu, saf, tertemiz, masum duygularla bezenen çocukluğumuzu, tüm bedelleri ödemek pahasına da olsa; keşke AFFAN DEDE’ye rastlayabilsek de , bize bahşedebilseydi…
Günebakan ile ilk tanıştığımız günler, her anne için olduğu gibi zor, fakat benim için ekstra zor günlerdi o günlere hiç atlatamayacağımız bir an bile düşündürmeyen fikriye öğretmenin sesi hala kulaklarımda dün gibi.
Büyük kızımla başlayan serüvenimizde daha sonra küçük kızım yerini aldı. Şuanda da sahnenin arkasında minicik kıpır kıpır bir dolu yürek var. Çok heyecanlılar tüm yıl öğrendikleri, deneyimledikleri her şeyi küçük bir çerçevesiyle size aktarmak için heyecanla beklemekteler. Çocuklarımızla gurur duyuyoruz.
Saçının teline bile kıyamadığımız yavrularımızı kuşkusuz bir güvenle emanet ettiğimiz sıcacık bir yuva GÜNEBAKAN…

İLKNUR ERDOĞAN
21.06.2013